راه‌حلی بهتر از گرفتن بیمه بیکاری
کارگاه‌های کوچک به‌شدت آسیب‌پذیر هستند و در شرایط مثل اکنون باید به رفع موانع پیش‌روی آنها، توجه خاص داشت. یکی از این حوزه‌های تولیدی که عمدتاً در قالب کارگاه‌های کوچک فعالیت می‌کند کارگاه‌های تولید کفش دستدوز هستند.
عرضه قطره‌چکانی مواد اولیه
رسول شجری، رئیس اتحادیه کفاشان دستدوز تهران گفت: «با کمبود مواد اولیه مواجه شده‌ایم. قبل از معضل کرونا با ظرفیت ۵۰ درصدی، کار می‌کردیم بنابراین مشکل مواد اولیه نداشتیم. با شیوع کرونا و به‌موازات آن، افزایش ناگهانی نرخ ارز؛ مواد اولیه کم شد. دارندگان مواد اولیه این اقلام را به‌صورت قطره‌چکانی در اختیار تولیدکنندگان قرار می‌دهند تا به‌دلخواه خود قیمت‌گذاری کنند.
مواد اولیه ما بالغ‌بر ۲۰ قلم جنس است که تعدادی از آنها وارداتی هستند. به‌عنوان‌مثال مواد اولیه چسب کفش، وارداتی است. کارخانه چسب داریم ولی مواد اولیه باید از کلن آلمان وارد شود. با توجه به اطلاعاتی که تولیدکنندگان به ما داده‌اند کمبود مواد اولیه نداریم اما دارندگان مواد اولیه، عمداً به‌اندازه نیاز بازار جنس تزریق نمی‌کنند.
اگر جنس زیاد باشد پخش‌کننده ریسک نخواهد کرد و کالای خود را عرضه می‌کند ولی اگر موجودی کاهش یابد از فرصت سوءاستفاده می‌شود. واردکنندگان و دارندگان مواد اولیه عموماً بنیه مالی لازم برای نگه داشتن جنس خود را دارند».
اصناف به هم کمک کنند
میزان آسیب‌دیدگی صنف کفش دستدوز بیشتر از کفش ماشینی بوده است. رئیس اتحادیه کفاشان دستدوز ضمن بیان این موضوع افزود: «تولیدکنندگان کفش ماشینی کارخانجات بزرگ هستند. تعدادشان هم بسیار کم است. بنیه مالی کارخانجات بزرگ کفش ماشینی بیشتر است.
تعدادی از آنها قبلاً موفق به گرفتن ارز دولتی شده بودند. قرار بود مواد اولیه تامین شده را به بازار عرضه کنند تا دیگران هم استفاده کنند. اتحادیه کفش دستدوز امروز با آنها جلسه دارد و خواستار مساعدت آنها در این شرایط می‌شود.
این جلسه صمیمانه خواهد بود اما طبق قانون آنها موظف هستند که نیاز بازار را تامین کنند. هدف ما آن است که به یک راهکار و برنامه درازمدت برسیم. بخش ماشینی، امکانات و بضاعت کافی دارد و انتظار داریم که در این شرایط حساس بازار به تولیدکنندگان دیگر هم کمک شود».
کارگر و کارفرما روبروی هم قرار داده شدند
وی در ادامه گفت: «تعداد اعضای اتحادیه حدود ۷ هزار نفر است. بیشتر فعالان کفش دستدوز از نوع تولیدکنندگان خرد و متوسط هستند و واقعاً به حمایت و رسیدگی نیاز دارند. تاکنون هیچ مساعدت خاصی در حق اعضای صنف ما نشده است. قرار بود در زمینه بیمه حمایت شود.
ترک کار ازجمله شرایط مشخص‌شده بود. این در حالی است که ترک کار مستلزم یک فرایند طولانی و شکایت کارگر و کارفرما از همدیگر است. نباید طوری عمل شود که کارگر و کارفرما روبروی هم بایستند.
راه‌حل درست و منطقی آن بود که دولت زمینه حمایت سه‌ماهه از کارگران را فراهم آورد. شکایت کارگر از کارفرما عواقب ناخوشایند خاص خودش را دارد. در این صورت کارگر در صورت موفقیت، معلوم نیست که بتواند بعد از سه ماه به سرکار خود برگردد».
نظر اتحادیه‌ها را جویا شوند
وی در ادامه افزود: «در نامه‌ای که به آقایان رحمانی و جهانگیری نوشتیم قید کردیم که در تصمیم‌گیری‌های خود حتماً نظر اتحادیه‌های مرتبط را جویا بشوند تا کمک‌ها و حمایت‌ها به درستی انجام شود و باعث بازگشت زنجیره تولید به حالت عادی شود. اختصاص ۱۲ میلیون تومان در ازای هر کارگاه شاغل اندک است.
از طرف دیگر این سوال مطرح است که این کمک دقیقاً باید به کدام قسمت زنجیره تولید تزریق شود که کل مجموعه، فعال شود؟ به تولیدکننده، بنکدار یا خرده‌فروش یا همه آنها؟ باید نظر کارشناسی اتحادیه‌ها را هم پرسید تا کمک‌ها بی‌فایده نباشد.
به اعتقاد من این مبلغ باید افزایش یابد. هزینه دستمزد کارگر در کارگاه‌های متوسط کفش دستدوز ۳۰ تا ۴۰ میلیون تومان است و دستمزد فقط یکی از هزینه‌های کارفرماست.
به جای اعطای بیمه بیکاری می‌توان این مبالغ را به صورت مشروط و ضابطه‌مند و در قالب وام، به کارفرما داد که چرخه تولید راه بیفتد و کارگران بیکار نشوند».
